Transcriptie: Complexiteit overzichtelijk gemaakt

Ja. Ja. Ja.

Ja, ja, dat is wel het leuke op zo'n marktdag. Normaal op zo'n rustige dag h? Ik bedoel maar. Dinsdag.

Ze is druk, maar op een rustige dag. Dan kijken mensen toch een beetje aan. Wat zou je met die camera? Terwijl de truken van de foor straatfotografie als je uh op de dag omdat je weet dat het druk is.

Dus op feestdagen, Koningsdag, uh, dat soort dingen. Uh, dan reageren mensen gewoon heel anders. Dus nu, dat zie je nu ook.

Ik sta hier nu en ik sta iedereen in z'n gezicht te fotograferen en eigenlijk reageert niemand daarop. En da's dus de truc van straatfotografie. Uh, niet naar, niet op een rustige dag, maar op een drukke dag.

Dan kun je gewoon doen wat je wil. En uh, mensen denken dat zal er wel bij horen. We hebben daarnet dat schema bekeken van de het complex, de complexe complexiteit van het fotograferen en daarboven in staat IT.

En dat is natuurlijk eigenlijk wel de kern. Als je denkt ik wil fotograferen dat je moet beginnen met een idee. En laat ik jullie eens meenemen bij een idee wat ik heb uitgevoerd.

Van echt het begin tot aan het eind en het eind was dus het waarvoor en voor wie wordt nog iets complexer. Het begon als volgt Uh als uh al eerder langsgekomen wonen in Culemborg en bedacht samen met een vriend laten we eens een boek over Culemborg maken, want het is hier eigenlijk best leuk en er wonen allerlei mensen door elkaar heen en die uh de hebben het fijn samen. Maar laten we dat nou eens in een boek gaan vastleggen.

En uhm. Toen dachten we ook van ja. Dat kan je op vier op honderd verschillende manieren doen.

En wij dachten we doen dat als straatfotografie en wij hebben ons daar toen eens eventjes in verdiept. Van wat voor soort straatfotografie heb je? En toen kwamen we uit bij een voorbeeld. En dat voorbeeld, dat is zeg maar de de man waarvan nou ja, in de geschiedenis van de fotografie wordt gezegd van hij heeft eigenlijk de straatfotografie gedefinieerd.

We hebben het over Robert Frank en die maakte het boek The Americans in de jaren vijftig. Hij heeft een paar lange reizen door Amerika gemaakt, een paar maanden lang, en maakte een boek waarin hij uitlegde wat zijn visie op Amerika is met deze foto's. En dat deed hij op een zodanige manier die op dat moment nieuw was en waarvan in eerste instantie vooral de fotografen zeiden van nee, dat is spannend.

En de Amerikanen zelf? Die dachten eigenlijk dat ze er wat glorieus uitzagen dan dat ze op zijn foto's terecht kwamen. Frank zei eigenlijk vooral ja, het is mijn visie op Amerika. Ik gebruik fotografie niet om de werkelijkheid vast te leggen.

Ik gebruik fotografie om weer te geven hoe ik het zie. Ah, dus het wat is duidelijk geweest bij hem, namelijk Amerika. Maar het waarom werd ook duidelijk.

Hij wilde uitleggen hoe hij Amerika ziet met als boodschap Hey, jij kan het ook zien op die manier. Of ga eens kijken op je eigen manier wat wij bedachten. Humphrey en ik Humphrey, een grote vriend en wij gaan proberen of we in de stijl van Robert Frank in Culemborg kunnen fotograferen.

En dat heeft ertoe geleid dat we dus na Nou, wat zijn we wel een paar jaar mee bezig geweest. Op een gegeven moment. Ook 83 foto's hadden liggen, net als Robert Frank.

83 foto's die in een zelfde soort volgorde. Je kunt de foto's naast elkaar leggen en dan zie je de vergelijkingen. Dus hetzelfde soort onderwerp, hetzelfde soort beeldopbouw, hetzelfde soort beeldtaal.

En wel zo heel Culemborg gevangen. En nou ja, net als dat Frank op zijn foto op z'n voorkant een foto heeft van mensen die samen de stad vormen. Zo zit dat ook voor op ons boek.

Deze mensen vormen samen een stukje van de samenleving. Je zag hiervoor al dat ik in Culemborg aan het fotograferen was onder die poort, weet je nog? Dat is ongeveer op de plek waar deze foto gemaakt is. Ja, deze foto is dus al van een paar jaar geleden.

Nu waren we alleen eventjes voor deze film terug op die plek, maar dan zie je dus wat er gebeurt. Er komen mensen naar mij toe lopen. Ik sta daar met een serieuze camera.

Vlak achter mij staat ook nog eens een filmer met een serieuze camera en je ziet dat de mensen denken oh ja, dat zal wel. Ik denk niet dat jullie hebben gezien dat er iemand reageerde op dat feit dat wij daar stonden te fotograferen. Ja, dat is een van de trucs van van straatfotografie dat je met een ijzeren gezicht gewoon denkt ik sta hier gewoon mijn foto te maken.

En je oogt serieus niet met een of ander sneaky klein dingetje om een hoekje. Want dan denken mensen wat loopt ie daar stiekem te doen? Nee, pontificaal met de grootste lens er op. Grootste camera, padje, foto's maken, padje en met een gezicht kijken.

Ja, ik sta hier te fotograferen. U loopt, ik fotografeer. Klaar.

Zo werkt. Straatfotografie was heel leuk om te ontdekken dat als je dus zoiets doet, bijvoorbeeld op marktdag of op een feestdag, dat dat dan werkt. Dat je gewoon je foto's kunt maken waarvan je eigenlijk denkt zo'n jongen kan toch niet zomaar op straat mensen in hun gezicht fotograferen? Ja, dat kan wel.

Nou ja, voor dat hele boek. We hebben in allerlei situaties gefotografeerd. Bij het carnavalsfeest fotograferen met gratis bier, want ik kreeg meteen bier aangeboden.

Trouwens niet fijn als je wilt serieus wat fotograferen tijdens een openluchtconcert bij ons op straat. Ik zit achter de mensen die het organiseren en ik ken deze mevrouw en ik zeg het je even, want zo heet zij en ze kijkt om. Hey Tom, Knip en zei Vraag daar niet, waar is dat voor? Ik heb lekker mijn fotootje gemaakt.

Of deze bij een vergadering. Ik hoorde eigenlijk bij die vergadering te zijn. En de voorzitter Marco die zegt tegen mij Tom, kom je ook zitten? Ja, ik was nog even mijn foto aan het maken die in het boek moest.

Een openlucht vergadering, want nou we gingen daar iets met z'n allen organiseren of zoals hier bij de scouting. Die jongelui die staan iets te bedenken want ze gingen varen, de waterscouts en niemand vraagt mij wat sta je daar te doen? Want kijk, mijn dochter, die staat er ook op en het zijn haar vrienden, die kennen mij dus die denken het zal wel. Hij maakt zijn foto lekker en de foto maken zo.

Deze is natuurlijk ietsje spannender want ik ken deze mensen niet. Maar ach, je loopt er langs, je kijkt tussen die paar brede ruggen door en je denkt ik schiet gewoon mijn foto en en en zo schiet je gewoon je foto. En het leuke is toen dus al die foto's gemaakt waren en wij een dummie gingen maken dit is gewoon zo'n printing on demand dummy.

Later meer daarover. Daar staan al die foto's in. Alle 83.

Vormgegeven op dezelfde manier als dat beroemde boek van Robert Frank. En hiermee laten we zien hoe heel Culemborg is. En wat gebeurde er? Dit boek was klaar.

En we gingen er met een paar mensen in de stad over praten. En op een evenement zeiden mensen je moet er een echt boek van maken. Ja, en toen zijn we gaan crowdfunden en we zijn naar een uitgever gegaan.

En die uitgever zei Oh, ik zie het wel zitten. Ik vind het wel leuk, dus. Bij de uitgever die ook het boekje heeft uitgegeven waar deze cursus op gebaseerd is de complexiteit van het fotograferen.

Uitgeverij Van Duuren heeft dit boekje uitgegeven en toen zeiden de mensen bij het museum Oh, dat is leuk, Kunnen we er een tentoonstelling in het museum van maken? Ja, dat kan natuurlijk. En toen hingen in n keer deze posters in de stad. Daar is dan de foto een beetje afgesneden, maar vooruit.

Die posters hingen ineens in de stad en onze foto's hingen in het en het Culemborg Museum op de Ja, in de expositie Zolder. En uhm ja, nou ja, dat dat dat. Dat is misschien een beetje wat moeilijk te zien, maar t t uh alle 83 foto's van het boek, die hingen daarbij.

Dus foto's op de tentoonstelling. Het boek werd daar gepresenteerd. Champagne en en een taartje erbij.

Iedereen. Een boek met een print erbij. Nou ja.

Ja, toen was dus dat idee van zullen we Culemborg gaan fotograferen? Het Wat was duidelijk het wie was duidelijk de Culemborgers. Het waren op straat, in de stad. Het Wanneer? Nou, op dagen dat je daar gewoon lekker kunt fotograferen.

Dat er wat gebeurt in de stad. En voor sommige dingen kon je op een rustiger dag ook nog wel. Voor sommige foto's kun je rustig ook aan de de deur uit gaan.

En uhm, het boek is er. De foto's zijn er, het hangt. Het boek staat tot in lengte van dagen bij mensen in de kast en bij ons.

Ook de tentoonstelling is weer opgeruimd, maar ik heb de foto's die grote banieren achtergelaten in het museum, want ze zeiden wat doen we ermee? Ik zeg rol ze op, zet er op van wanneer dit is. En over vijftig jaar denk je is heel grappig. Een tentoonstelling van vijftig jaar geleden van Culemborg over 150 jaar geleden dus.

Ooit, maar dat ga ik waarschijnlijk niet meer meemaken, komt in n keer die rol tevoorschijn, zeggen ze. H, kijk nou. Een hele tentoonstelling over de Culemborgers door ons gemaakt.

Ja, dat is de complexiteit van fotograferen. Dat gaat je natuurlijk niet bij ieder project lukken, want dat kost een paar jaar zal ik maar zeggen. En je kunt ook niet ieder jaar een crowdfunding doen, want dan gaan je vrienden zeggen van nou weet je.

Maar soms heb je een project waarvan je toch denkt Nou. Laten we dit nou eens helemaal tot het eind toe door laten lopen. Kijk of je het helemaal af kunt maken zoals een project afgerond moet worden.

Zoals dit. De Culemborgers. Waar het dus om gaat is dat je moet beginnen bij een idee.

Dat je dan je fotografische handelingen gaat verrichten en dat dat eindigt bij de invulling van het van het waarom. Ik Ik laat deze foto maar even zien. Gemaakt voor een schoenenwinkel die nogal stoere stappers in de aanbieding had.

En toen zei ik ik ga eens een keertje leuk voortborduren op jullie soort schoenen met model foto's. En nou, dat vonden ze wel grappig voor in de etalage. Dit is daar eens een foto van.

En uhm. Dus het. Het begon met ok, ik wil eens een keertje uh reclame foto's maken met schoenen.

Wat voor schoenen? Naar een winkel gegaan waar ze schoenen hadden in een stijl waarvan ik dacht daar kan ik wat expressief mee. Geen saaie herenschoenen, maar nou, dit zijn een beetje artistieke schoenen en uh en en en. Ik ga ze zo fotograferen dat eigenlijk dat wat iemand in die schoen heeft gestopt door hoe ik ze fotografeerde weer uitkomt.

Nou zijn dit schoenen dus waar zilver stiksel op zit zodat het op vleugels lijkt. En toen dacht ik nou ja, dat vind ik het wel mooi om daar een soort engelachtig iets van te maken. Dus het zijn twee vleugels op de rug van dit model en wat ik daar eigenlijk mee mee neerzet is dat zeg maar het contrast tussen die stoere stappers en toch dat frele van dat model tussen de huid van die schoen en de huid van het model.

Het het licht en donker. Uhm, het het, het hard en zacht. Zo vertaal je.

Dus vertaalde ik in deze foto een een soort basis start in een paar stappen. Een naar. Naar deze foto.

Ik heb hier nog een foto dat dat is. Dat is deze foto. Je zou denken dat deze foto uitgekiend is.

Dat is ie niet zo. Dit is een vrij spontane foto. Ook op een reisje in Milaan gefotografeerd.

Het licht was stevig en als je in Milaan als toerist op een hoe heet dat, een citytrip bent, wat? Wat ga je dan fotograferen? De de de. Nou ja, dan moet je dus kiezen. En.

Kiezen is lastig als je eigenlijk ook iets anders aan het doen bent. En ik was daar niet alleen. Ik was daar met mijn vrouw en wij gingen de stad in.

En dan ga je natuurlijk naar de dingen die je om en om allebei interessant vindt om te bekijken. Dat overlapt aardig, maar op zich hoef ik niet per se naar de straat met al die mode toe. Mijn vrouw vindt dat leuk en ik vind het ook niet leuk, dus nou vooruit, wij daarheen.

En zij kijkt dan naar die kleding. Niet vreemd en laat zich daardoor inspireren. Ik kijk naar het licht en naar de vormen.

Dus wat wat ik hier zag. Dus lopend over straat, ineens van achter mij gebouw. De zon schijnt over dat gebouw heen, werpt zijn schaduw op het gebouw tegenover.

En die schaduw, die zie je hier precies in het midden lopen. Dat licht valt knalhard tegen dat raam aan en die ramen zijn blijkbaar goed gewassen en die weerspiegelen dat licht strak op de grond. Zo strak dat zelfs de letters die op die gevels staan, die zijn hier in de weerkaatsing op de grond gewoon te lezen, bijna alsof het op de grond gedrukt is.

Maar dat is niet zo. Ja, die foto gaat voor mij niet over die aangeklede modellen. Die foto, die gaat voor mij in hoge mate over de hoe, hoe spannend dat licht in die compositie gevangen wordt.

Alleen maar licht. Daar ging het eigenlijk over. Jurkje is bijzaak, ook al is het jurkje een soort hoofdonderwerp van de foto.

Menigeen zal bij deze foto denken oh, een foto van een paar jurkjes in een etalage. Ik heb daarnet een eerste versie van dat schema laten zien. Eigenlijk.

Als we het schema op een stapje nog basaler bekijken, dan begint fotografie bij een idee. Gebeurt er heel veel tussentijds en het eindigt bij een openbaarmaking en communicatie. Een foto is pas een foto.

Als die ook gezien wordt. Door jezelf of door iemand anders. Nu of later.

Maar alle fotografie vindt plaats tussen het beginnende idee. En de communicatie aan het eind. Ja, kijk je, we zagen die ene foto van Milaan.

Maar dat is dus ja, door mij gebundeld in zo'n boekje. Is dat een beetje veel van het goede? Nou nee. Ja nee.

Kijk uh. Zoals we nu onze foto's heel gemakkelijk in zo'n boekje kunnen doen van een tripje naar de stad. Dat is eigenlijk uh zoals vroeger een envelopje met foto's uh bij de winkel haalden.

Maar nu krijg je geen envelopje met foto's meer. Nu moet je je eigen boekje in elkaar zetten. Nou dat kan.

En uh dat kun je als een leuke herinnering uh aan een uh uh en een tripje bewaren voor later. Kijk, dan zie je die dames die we al eerder langs uh zien uh zagen komen en uhm we we uh ze. Zo wordt het iets wat wat wij uh wat wij delen uh delen met elkaar en delen met vrienden die vragen hoe was het nou hier? Zoals je vroeger heel vroeger een dia avondje had en later je envelopjes met je printjes.

Zo zit dat tegenwoordig in zo'n boekje. Ja, misschien ben je fotograaf, maar misschien ben je ook wel foto docent. In beide gevallen is eigenlijk de opdracht dat als je wilt leren fotograferen, dat leren kijken, leren verbanden te leggen leren inzicht te verkrijgen in van wat betekent wat je daar ziet.

Leren componeren, leren, verhoudingen begrijpen dat dat eigenlijk de basis is van fotograferen. En dat kan je jezelf aanleren en. Maar als je dus docent bent, is dat ook eigenlijk wat je aan studenten kunt leren.

Zoals in dat boekje. Dat boekje gaat dan alleen maar over Milaan. Dat is 111 weekend lang weekend in in in de stad.

En ik probeer te kijken op mijn manier. Dat is geen. Daar zie je geen verwarrende beelden die heel erg zijn, maar bij onze persoonlijke belevenissen horen.

Dit is eigenlijk een verslag van van mijn kijken. Ik probeer me ook daar ook fotograferend bezig te houden en op andere momenten als we zitten te eten, of nou ja, zelfs echt samen zijn dan. Dat leidt dan weer niet tot foto's die bij dat bij zo'n projectje horen.

We komen dus bij de foto opdracht en de foto opdracht. Die luidt toch ook van. Zoek nou eens van een evenement waar je bij was, dus dat kan of iets bij jou in de buurt zijn.

Een evenement waar je aan deelnam of waar je op bezoek was. Of zoiets als een citytrip. Iets wat je in een paar dagen tijd een een aantal foto's hebt gemaakt.

Een flink stelletje, niet twintig, maar eerder 200. En zoek daar nou eens die foto's uit die samen als het ware een verhaal vertellen over wat je daar beleefd hebt. Dat kan de volgorde van het verhaal zijn of dat kunnen een aantal van de hoogtepunten van die gebeurtenis zijn, maar van de bijzonderheden.

En maak daar een boekje van, net zoals wat ik gedaan heb. Van dit boek bestaat n exemplaar. Dat heb ik in de kast.

Dat kan tegenwoordig, dat weet bijna iedereen wel, maar nog niet iedereen doet dat. En. De uitdaging zit erin om te kijken of je dat boekje zo kan vormgeven dat het bijvoorbeeld qua opbouw ook lijkt op.

Nee, dit zijn boeken van grote namen in de fotografie. Als je er daar een paar doorbladert, dan ga je begint grip krijgen op van oh hoe, Hoe zit zo? Hoe ziet een fotoboek er eigenlijk uit? Wat staat er op pagina n en twee en drie? In welke volgorde zit daar eigenlijk in? Hoe vertelt een fotoboek nou op een logische manier het verhaal van wie jij als fotograaf bent in verband met dat wat jij daar bekeken hebt, wat je daar gezien hebt? Een goed fotoboek vertelt die twee dingen. Hoe kijk jij? Hoe was het daar? Magda je boekje van.

Dat kan je doen bij Albelli of bij de Hema of bij CBW of bij Blurb. Of nou ja, zo zijn er allerlei bedrijfjes en dat kost wel een paar tientjes, maar dat kostte vroeger die envelopjes met die foto's ook h. Het is nog steeds de goedkoopste manier, want zoals we net achter dat scherm zaten, zo kun je je foto's niet laten zien aan je vrienden.

Een harde schijf die nog wel eens crashen. Zo'n fotoboekje kan je altijd zo uit de kast pakken. Doe dat! De opdracht is dus maak een fotoboekje.

Start je 14 dagen gratis proefperiode

De Complexiteit van het Fotograferen

Wat vinden leden van De Complexiteit van het Fotograferen?

Zo beoordelen onze leden ons

Bekijk meer ervaringen van leden

Populaire cursussen

Online Fotografie cursussen

Cursussen De Basis van Fotografie

Cursussen Fotografie

Cursussen Lightroom

Cursussen Photoshop

Cursussen Luminar

Cursussen Creatieve Fotografie

Cursussen Natuurfotografie

Cursussen Landschapsfotografie

Cursussen Dierenfotografie

Cursussen Portretfotografie

Cursussen Studiofotografie

Cursussen Bruidsfotografie

Cursussen Productfotografie

Cursussen Ondernemen

Cursussen Videografie

Cursussen Apps

Cursussen Overige